คำตรัสจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า
เรื่อง เภสัชชขันธกะ : ทรงอนุญาตมูลเภสัช
เรื่อง เภสัชชขันธกะ : ทรงอนุญาตมูลเภสัช
ทรงอนุญาตมูลเภสัช
( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 28 )
41. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตรากไม้ที่เป็นเภสัช คือ
ขมิ้น
ขิง
ว่านน้ำ
ว่านเปราะ
อุตพิด
ข่า
แฝก
แห้วหมู
ก็หรือมูลเภสัช แม้ชนิดอื่นใดบรรดามี
ที่ไม่สำเร็จประโยชน์แก่ของควรเคี้ยวในของควรเคี้ยว
ที่ไม่สำเร็จประโยชน์แก่ของควรบริโภคในของควรบริโภค
รับประเคนมูลเภสัชเหล่านั้นแล้วเก็บไว้ได้จนตลอดชีพ
ต่อมีเหต จึงให้บริโภคได้
เมื่อเหตุไม่มี ภิกษุบริโภค ต้องอาบัติทุกกฏ
* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) นำมาจากพระไตรปิฎก / หัวข้อใหญ่สุด : อาจารโคจรสมฺปนฺนา / หัวข้อย่อยรองลงมา : คัมภีร์ มหาวรรค ภาค 2 ( วินัยปิฎก เล่มที่ 5 ) / หัวข้อย่อยรองลงมา : ขันธ์ที่ 2 : เภสัชชขันธกะ / หัวข้อย่อยรองลงมา : เภสัชชขันธกะ : ทรงอนุญาตมูลเภสัช
* * * อีกช่องทางหนึ่ง คือ สามารถอ่านได้ใน หนังสือ พุทธวจน เรื่อง อริยวินัย / หน้าที่ : 427
- จบ -
