โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 5 เกี่ยวกับการหล่อสันถัตไม่นำของเก่าปนลงในของใหม่

 

พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 5 เกี่ยวกับการหล่อสันถัตไม่นำของเก่าปนลงในของใหม่ 

กสิยวรรค สิกขาบทที่ 5


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 93 ) 


       นิสีทะนะสันถะตัมปะนะ ภิกขุนา การะยะมาเนนะ…

       35.อนึ่ง ภิกษุผู้ให้ทำสันถัตสำหรับนั่ง พึงถือเอาคืบสุคตโดยรอบแห่งสันถัตเก่า เพื่อทำให้เสียสี

       ถ้าภิกษุไม่ถือเอาคืบสุคตโดยรอบแห่งสันถัตเก่า ให้ทำสันถัตสำหรับนั่งใหม่

       เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์ 


วิธีเสียสละ


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 94 ) 


       36.ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลภิกษุพึงเสียสละสันถัตสำหรับนั่งนั้น อย่างนี้


* * * เสียสละแก่สงฆ์

       ภิกษุรูปนั้นพึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า กราบเท้าภิกษุผู้แก่พรรษากว่านั่งกระหย่งประนมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า

       ท่านเจ้าข้า สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้ของข้าพเจ้า ไม่ได้ถือเอาคืบสุคตโดยรอบแห่งสันถัตเก่าให้ทำแล้ว เป็นของจำจะสละ ข้าพเจ้าสละสันถัตสำหรับนั่งผืนนี้แก่สงฆ์
.
       ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ

       ภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงรับอาบัติ

       พึงคืนสันถัตสำหรับนั่งที่เสียสละให้ ด้วยญัตติกรรมวาจาว่าดังนี้ 

       ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า

       สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้ของภิกษุมีชื่อนี้ เป็นของจำจะสละ เธอสละแล้วแก่สงฆ์

       ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ถึงที่แล้ว สงฆ์พึงให้สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้แก่ภิกษุมีชื่อนี้ 


* * * เสียสละแก่คณะ

       ภิกษุรูปนั้นพึงเข้าไปหาภิกษุหลายรูป ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า กราบเท้าภิกษุผู้แก่พรรษากว่า นั่งกระหย่ง ประนมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า

       ท่านเจ้าข้า สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้ของข้าพเจ้า ไม่ได้ถือเอาคืบสุคตโดยรอบแห่งสันถัตเก่า ให้ทำแล้ว เป็นของจำจะสละ ข้าพเจ้าสละสันถัตสำหรับนั่งผืนนี้แก่ท่านทั้งหลาย

       ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ

       ภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงรับอาบัติ

       พึงคืนสันถัตสำหรับนั่งที่เสียสละให้ ด้วยญัตติกรรมวาจา ว่าดังนี้

       ท่านทั้งหลาย ขอจงฟังข้าพเจ้า

       สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้ของภิกษุมีชื่อนี้ เป็นของจำจะสละ เธอสละแล้วแก่ท่านทั้งหลาย

       ถ้าความพร้อมพรั่งของท่านทั้งหลายถึงที่แล้ว ท่านทั้งหลาย พึงให้สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้แก่ภิกษุมีชื่อนี้ 


* * * เสียสละแก่บุคคล

       ภิกษุรูปนั้นพึงเข้าไปหาภิกษุรูปหนึ่ง ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า นั่งกระหย่ง ประนมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า

       ท่าน สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้ของข้าพเจ้า ไม่ได้ถือเอาคืบสุคตโดยรอบแห่งสันถัตเก่า ให้ทำแล้ว เป็นของจำจะสละ ข้าพเจ้าสละสันถัตสำหรับนั่งผืนนี้แก่ท่าน 

       ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ

       ภิกษุผู้รับเสียสละนั้น พึงรับอาบัติ

       พึงคืนสันถัตสำหรับนั่งที่เสียสละให้ด้วยคำว่า ข้าพเจ้าให้สันถัตสำหรับนั่งผืนนี้แก่ท่าน

       ดังนี้ 


โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 5 จบ 

* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง อริยวินัย  /  หัวข้อใหญ่สุด : สมฺปนฺนปาติโมกฺขา ปาติโมกฺขสํวรสํวุตา  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : คัมภีร์ มหาวิภังค์ ภาค 2 ( วินัยปิฎก เล่มที่ 2 )  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : กัณฑ์ที่ 1 : นิสสัคคิยกัณฑ์  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 5 เกี่ยวกับการหล่อสันถัตไม่นำของเก่าปนลงในของใหม่  /  หน้าที่ : 77 , 78 

- END -