โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 9 เกี่ยวกับทำการซื้อขายด้วยรูปิยะ

 

พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 9 เกี่ยวกับทำการซื้อขายด้วยรูปิยะ 

โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 9


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 109 ) 


       โย ปะนะ ภิกขุ นานัปปะการะกัง รูปิยะสังโวหารัง…

       45.อนึ่ง ภิกษุใดถึงความซื้อขายด้วยรูปิยะมีประการต่างๆ

       เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์ 


วิธีเสียสละของที่ซื้อขายด้วยรูปิยะ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 110 ) 


       46.ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลภิกษุพึงเสียสละของนั้น อย่างนี้

       ภิกษุรูปนั้นพึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า กราบเท้าภิกษุผู้แก่พรรษากว่า นั่งกระหย่ง ประนมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า

       ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าถึงความซื้อขายด้วยรูปิยะมีประการต่างๆ ของสิ่งนี้ของข้าพเจ้าเป็นของจำจะสละ ข้าพเจ้าสละสิ่งของนี้แก่สงฆ์ 

       ครั้นสละแล้วพึงแสดงอาบัติ

       ภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงรับอาบัติ

       ถ้าคนทำการวัดหรืออุบาสกเดินมาในสถานที่เสียสละนั่น พึงบอกเขาว่า ท่านจงรู้ของสิ่งนี้ 

       ถ้าเขาถามว่า จะให้ผมนำสิ่งนี้ไปหาอะไรมา

       อย่าบอกว่า จงนำของสิ่งนี้หรือของสิ่งนี้มา

       ควรบอกแต่ของที่เป็นกัปปิยะ เช่น เนยใส  น้ำมัน น้ำผึ้ง หรือน้ำอ้อย 

       ถ้าเขานำของสิ่งนั้นไปแลกของที่เป็นกัปปิยะมาถวาย เว้นภิกษุผู้ซื้อขายด้วยรูปิยะ ภิกษุนอกนั้นฉันได้ทุกรูป ถ้าได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี

       ถ้าไม่ได้ พึงบอกเขาว่า โปรดช่วยทิ้งของสิ่งนี้

       ถ้าเขาทิ้งให้ นั่นเป็นการดี

       ถ้าเขาไม่ทิ้งให้ พึงสมมติภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ 5 ให้เป็นผู้ทิ้งรูปิยะ

       องค์ 5 นั้น คือ

       1.ไม่ถึงความลำเอียง  เพราะความชอบพอ

       2.ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความเกลียดชัง

       3.ไม่ถึงความลำเอียงเพราะงมงาย

       4.ไม่ถึงความลำเอียงเพราะกลัว และ

       5.รู้จักว่าทำอย่างไรเป็นอันทิ้ง หรือไม่เป็นอันทิ้ง 


วิธีสมมติภิกษุผู้ทิ้งรูปิยะ 

       47.ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลสงฆ์พึงสมมติภิกษุนั้น อย่างนี้

       พึงขอภิกษุให้รับตกลงก่อน

       ครั้นแล้วภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติทุติยกรรมวาจา ว่าดังนี้ 


* * * คำสมมติ 

       ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า

       ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ถึงที่แล้ว สงฆ์พึงสมมติภิกษุมีชื่อนี้ให้เป็นผู้ทิ้งรูปิยะ

       นี้เป็นญัตติ 

       ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า

       สงฆ์สมมติภิกษุมีชื่อนี้ให้เป็นผู้ทิ้งรูปิยะ

       การสมมติภิกษุมีชื่อนี้ให้เป็นผู้ทิ้งรูปิยะ ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงเป็นผู้นิ่ง

       ไม่ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงพูด 

       ภิกษุมีชื่อนี้ สงฆ์สมมติให้เป็นผู้ทิ้งรูปิยะแล้ว ชอบแก่สงฆ์ เหตุนั้นจึงนิ่ง

       ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้ 


       48.ภิกษุผู้รับสมมติแล้วนั้น พึงทิ้งอย่าหมายที่ตก ถ้าทิ้งหมายที่ตก

       ต้องอาบัติทุกกฏ


โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 9 จบ 

* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง อริยวินัย  /  หัวข้อใหญ่สุด : สมฺปนฺนปาติโมกฺขา ปาติโมกฺขสํวรสํวุตา  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : คัมภีร์ มหาวิภังค์ ภาค 2 ( วินัยปิฎก เล่มที่ 2 )  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : กัณฑ์ที่ 1 : นิสสัคคิยกัณฑ์  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : โกสิยวรรค สิกขาบทที่ 9 เกี่ยวกับทำการซื้อขายด้วยรูปิยะ  /  หน้าที่ : 83 , 84 , 85 

- END -