พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า
เรื่อง สิ้นทุกข์ เพราะสิ้นกรรม
เรื่อง สิ้นทุกข์ เพราะสิ้นกรรม
ภิกษุทั้งหลาย! มรรคใด ปฏิปทาใด เป็นไปเพื่อความสิ้นแห่งตัณหา พวกเธอจงเจริญซึ่งมรรคนั้น ปฏิปทานั้น
ภิกษุทั้งหลาย! มรรคนั้น ปฏิปทานั้น เป็นอย่างไรเล่า ?
นั้นคือ โพชฌงค์ 7 กล่าวคือ
สติสัมโพชฌงค์
ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์
วิริยะสัมโพชฌงค์
ปีติสัมโพชฌงค์
ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์
สมาธิสัมโพชฌงค์
อุเบกขาสัมโพชฌงค์
เมื่อตรัสดังนี้แล้ว ท่านพระอุทายิทูลถามว่า
"เจริญโพชฌงค์เจ็ดนั้น ด้วยวิธีอย่างไร ?"
ตรัสว่า
อุทายิ ! ภิกษุในกรณีนี้
เจริญสติสัมโพชฌงค์ ... ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์... วิริยะสัมโพชฌงค์... ปีติสัม โพชฌงค์... ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์... สมาธิสัมโพชฌงค์... อุเบกขาสัมโพชฌงค์
ชนิดที่ อาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปเพื่อโวสสัคคะ ( การปล่อย การวาง )
เป็น โพชฌงค์อันไพบูลย์ ถึงซึ่งคุณอันใหญ่หาประมาณมิได้ ไม่มีความลำบาก
เมื่อเจริญสติสัมโพชฌงค์ ( เป็นต้น ) อย่างนี้อยู่
ตัณหาย่อมละไป
เพราะตัณหาละไป กรรมก็ละไป
เพราะกรรมละไป ทุกข์ก็ละไป
อุทายิ !
ด้วยอาการอย่างนี้แล
ความสิ้นกรรมย่อมมี เพราะความสิ้นตัณหา
ความสิ้นทุกข์ย่อมมี เพราะความสิ้นกรรม
* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง ปฐมธรรม / หัวข้อใหญ่ : นิพพานและการพ้นทุกข์ / หัวข้อย่อย : สิ้นทุกข์ เพราะสิ้นกรรม / หัวข้อเลขที่ : 102 / -บาลี มหาวาร. สํ. 19/123-124/449-454. / หน้าที่ : 280 , 281
- END -
