ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ 3 เกี่ยวกับการรับอาหารในสกุลที่เป็นเสกขสมมติ

 

คำตรัสจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ 3 เกี่ยวกับการรับอาหารในสกุลที่เป็นเสกขสมมติ 

ทรงอนุญาตให้สมมติเป็นเสกขะตระกูล 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 788 ) 


       220.ดูกรภิกษุทั้งหลาย ตระกูลใดเจริญด้วยศรัทธา แต่หย่อนด้วยโภคทรัพย์ เราอนุญาตให้สมมติว่าเป็นเสกขะ แก่ตระกูลเห็นปานนั้น ด้วยญัตติทุติยกรรม 


เสกขสมมติ

       221.ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลพึงให้เสกขสมมติอย่างนี้

       ภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติทุติย กรรมวาจา ว่าดังนี้


* * * กรรมวาจาให้เสกขสมมติ

       ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า

       ตระกูลมีชื่อนี้เจริญด้วยศรัทธา แต่หย่อนด้วยโภคสมบัติ

       ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ถึงที่แล้ว สงฆ์พึงให้สมมติว่าเป็นเสกขะ แก่ตระกูลมีชื่อนี้

       นี่เป็นญัตติ 

       ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า

       ตระกูลมีชื่อนี้เจริญด้วยศรัทธา แต่หย่อนด้วยโภคสมบัติ

       สงฆ์ให้สมมติว่าเป็นเสกขะ แก่ตระกูลมีชื่อนี้

       การให้สมมติว่าเป็นเสกขะ แก่ตระกูลมีชื่อนี้ ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงเป็นผู้นิ่ง

       ไม่ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงพูด 

       การให้สมมติว่าเป็นเสกขะ สงฆ์ให้แล้วแก่ตระกูลมีชื่อนี้ ชอบแก่สงฆ์ เหตุนั้นจึงนิ่ง

       ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้ 


ทรงอนุญาตให้รับของเคี้ยว ของฉันด้วยมือของตน  


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 789 ) 


       222.ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุผู้อันทายกนิมนต์แล้ว รับของเคี้ยวก็ดี ของฉันก็ดี ในตระกูลที่สงฆ์สมมติว่าเป็นเสกขะ ด้วยมือของตนแล้วเคี้ยวฉันได้ 


ทรงอนุญาตพิเศษแก่ภิกษุผู้อาพาธ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 790 ) 


       223.ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุผู้อาพาธรับของเคี้ยวก็ดี ของฉันก็ดี ในตระกูลที่สงฆ์สมมติว่าเป็นเสกขะด้วยมือของตน แล้วเคี้ยวฉันได้ 


ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ 3  

       ยานิโข ปะนะ ตานิ เสกขะสัมมะตานิ กุลานิ… 

       224.อนึ่ง ภิกษุใด ไม่ได้รับนิมนต์ก่อน มิใช่ผู้อาพาธ รับของเคี้ยวก็ดี ของฉันก็ดี ในตระกูลทั้งหลาย ที่สงฆ์สมมติว่าเป็นเสกขะ เห็นปานนั้น ด้วยมือของตนแล้วเคี้ยวก็ดี ฉันก็ดี

       ภิกษุนั้นพึงแสดงคืนว่า แน่ะเธอ ฉันต้องธรรมที่น่าติ ไม่เป็นที่สบาย ควรจะแสดงคืน

       ฉันแสดงคืนธรรมนั้น 


* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) นำมาจากพระไตรปิฎก  /  หัวข้อใหญ่สุด : สมฺปนฺนปาติโมกฺขา ปาติโมกฺขสํวรสํวุตา  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : คัมภีร์ มหาวิภังค์ ภาค 2 ( วินัยปิฎก เล่มที่ 2 )  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : กัณฑ์ที่ 3 : ปาฏิเทสนียกัณฑ์  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ 3 เกี่ยวกับการรับอาหารในสกุลที่เป็นเสกขสมมติ 



* * * อีกช่องทางหนึ่ง คือ สามารถอ่านได้ใน หนังสือ พุทธวจน เรื่อง อริยวินัย  /  หน้าที่ : 141 , 142 , 143  

- END -