เสขิยกัณฑ์ : โภชนปฏิสังยุต หมวดว่าด้วยการฉันอาหาร

 

คำตรัสจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง เสขิยกัณฑ์ : โภชนปฏิสังยุต หมวดว่าด้วยการฉันอาหาร 

โภชนปฏิสังยุต หมวดว่าด้วยการฉันอาหาร 30 สิกขาบท 


- - - - - - - - - - - - - - - - - - -  

( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 826 ) 


       สักกัจจัง ปิณฑะปาตัง ปะฏิคคะเหสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       253.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักรับบิณฑบาตโดยเอื้อเฟื้อ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 827 ) 


       ปัตตะสัญญี ปิณฑะปาตัง ปะฏิคคะเหสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       254.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักจ้องในบาตรรับบิณฑบาต 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 828 ) 


       สะมะสูปะกัง ปิณฑะปาตัง ปะฏิคคะเหสสามีติ สิกขา กะระณียา

       255.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักรับบิณฑบาตมีสูปะเสมอกัน 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 829 ) 


       สะมะติตติกัง ปิณฑะปาตัง ปะฏิคคะเหสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       256.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักรับบิณฑบาตจดเสมอขอบบาตร 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 830 ) 


       สักกัจจัง ปิณฑะปาตัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       257.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักฉันบิณฑบาตโดยเอื้อเฟื้อ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 831 ) 


       ปัตตะสัญญี ปิณฑะปาตัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       258.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักจ้องดูอยู่ในบาตรฉันบิณฑบาต 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 832 ) 


       สะปะทานัง ปิณฑะปาตัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       259.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักฉันบิณฑบาตไม่แหว่ง 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 833 ) 


       สะมะสูปะกัง ปิณฑะปาตัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       260.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักฉันบิณฑบาตมีสูปะเสมอกัน 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 834 ) 


       นะ ถูปะโต โอมัททิต๎วา ปิณฑะปาตัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       261.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ขยุ้มลงแต่ยอดฉันบิณฑบาต 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 835 ) 


       นะ สูปัง วา พ๎ยัญชะนัง วา โอทะเนนะ ปะฏิจฉาเทสสามิ…

       262.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่กลบแกงก็ดี กับข้าวก็ดี ด้วยข้าวสุก อาศัยความอยากได้มาก 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 837 ) 


       263.ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุผู้อาพาธ ขอสูปะก็ดี ข้าวสุกก็ดี เพื่อประโยชน์แก่ตนมาฉันได้


       นะ สูปัง วา โอทะนัง วา อะคิลาโน อัตตะโน อัตถายะ…

       264.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราไม่อาพาธ จักไม่ขอสูปะก็ดี ข้าวสุกก็ดี เพื่อประโยชน์แก่ตนฉัน 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 838 ) 


       นะ อุชฌานะสัญญี ปะเรสัง ปัตตัง โอโลเกสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       265.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ เพ่ง โพนทะนา แลดู บาตรของผู้อื่น 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 839 ) 


       นาติมะหันตัง กะวะฬัง กะริสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       266.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ทำคำข้าวให้ใหญ่นัก 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 840 ) 


       ปะริมัณฑะลัง อาโลปัง กะริสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       267.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักทำคำข้าวให้กลมกล่อม 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 841 ) 


       นะ อะนาหะเฏ กะวะเฬ มุขะทะวารัง วิวะริสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       268.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อคำข้าวยังไม่นำมาถึง เราจักไม่อ้าช่องปาก 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 842 ) 


       นะ ภุญชะมาโน สัพพัง หัตถัง มุเข ปักขิปิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       269.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราฉันอยู่ จักไม่สอดมือทั้งนั้นเข้าในปาก 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 843 ) 


       นะ สะกะวะเฬนะ มุเขนะ พ๎ยาหะริสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       270.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า ปากยังมีคำข้าว เราจักไม่พูด 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 844 ) 


       นะ ปิณฑุกเขปะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       271.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเดาะคำข้าว 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 845 ) 


       นะ กะวะฬาวัจเฉทะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       272.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันกัดคำข้าว 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 846 ) 


       นะ อะวะคัณฑะการะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       273.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำให้ตุ่ย 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 847 ) 


       นะ หัตถะนิทธูนะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       274.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันสลัดมือ


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 848 ) 


       นะ สิตถาวะการะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       275.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉัน ทำเมล็ดข้าวตก 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 849 ) 


       นะ ชิวหานิจฉาระกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       276.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันแลบลิ้น 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 850 ) 


       นะ จะปุจะปุการะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       277.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำเสียงจับๆ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 851 ) 


       278.ดูกรภิกษุทั้งหลาย อันภิกษุทั้งหลายไม่พึงพูดปรารภพระพุทธ พระธรรม หรือพระสงฆ์เล่น

       รูปใดฝ่าฝืน ต้องอาบัติทุกกฏ 


       นะ สุรุสุรุการะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       279.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำเสียงดังซูดๆ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 852 ) 


       นะ หัตถะนิลเลหะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       280.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเลียมือ 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 853 ) 


       นะ ปัตตะนิลเลหะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       281.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเลีย * * * ( 1 ) บาตร 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 854 ) 


       นะ โอฏฐะนิลเลหะกัง ภุญชิสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       282.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเลียริมฝีปาก 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 855 ) 


       นะ สามิเสนะ หัตเถนะ ปานียะถาละกัง ปะฏิคคะเหสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       283.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่รับโอน้ำด้วยมือเปื้อนอามิส 


( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 856 ) 


       นะ สะสิตถะกัง ปัตตะโธวะนัง อันตะระฆะเร ฉัฑเฑสสามีติ สิกขา กะระณียา 

       284.ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่เทน้ำล้างบาตรมีเมล็ดข้าวในละแวกบ้าน 


- - - - - - - - - - - - - - - - - - -  

โภชนปฏิสังยุต 30 สิกขาบท จบ 



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  

* * * ( 1 ) พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง พ.ศ.2528 แปลว่า เราจักไม่ฉันขอดบาตร – ผู้รวบรวม 


* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) นำมาจากพระไตรปิฎก  /  หัวข้อใหญ่สุด : สมฺปนฺนปาติโมกฺขา ปาติโมกฺขสํวรสํวุตา  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : คัมภีร์ มหาวิภังค์ ภาค 2 ( วินัยปิฎก เล่มที่ 2 )  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : กัณฑ์ที่ 4 : เสขิยกัณฑ์  /  หัวข้อย่อยรองลงมา : เสขิยกัณฑ์ : โภชนปฏิสังยุต หมวดว่าด้วยการฉันอาหาร 



* * * อีกช่องทางหนึ่ง คือ สามารถอ่านได้ใน หนังสือ พุทธวจน เรื่อง อริยวินัย  /  หน้าที่ : 148 , 149 , 150 , 151 

- END -