วิธีการบ่มวิมุตติให้ถึงที่สุด

 

พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง วิธีการบ่มวิมุตติให้ถึงที่สุด

       เมฆิยะ!  ธรรมทั้งหลาย 5 ประการ เป็นไปเพื่อความสุกรอบ ( ปริปาก ) ของเจโตวิมุตติที่ยังไม่สุกรอบ

       5 ประการอย่างไรเล่า ? 5 ประการคือ

       1.เมฆิยะ !  ในกรณีนี้ ภิกษุเป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี

       เมฆิยะ!  นี้เป็นธรรมข้อที่ 1 เป็นไปเพื่อความสุกรอบของเจโตวิมุตติที่ยังไม่สุกรอบ

       2.เมฆิยะ!  ข้ออื่นยังมีอีก คือภิกษุเป็นผู้มีศีล สำรวมแล้วด้วยการสำรวมในปาติโมกข์ ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปกติเห็นเป็นภัยในโทษทั้งหลายแม้มีประมาณน้อย สมาทานอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย

       เมฆิยะ!  นี้เป็นธรรมข้อที่ 2 เป็นไปเพื่อความสุกรอบของเจโตวิมุตติที่ยังไม่สุกรอบ

       3.เมฆิยะ!  ข้ออื่นยังมีอีก คือ ภิกษุเป็นผู้ได้ตามปรารถนา ได้ไม่ยาก ได้ไม่ลำบาก ซึ่งธรรมกถาอันเป็นเครื่องขูดเกลากิเลสอย่างยิ่ง เป็นที่สบายแก่การเปิดโล่งแห่งจิต ได้แก่ อัปปิจฉกถา ( เรื่องปรารถนาน้อย ) สันตุฏฐิกถา ( เรื่องสันโดษ ) ปวิเวกกถา ( เรื่องความสงัด ) อสังสัคคกถา ( เรื่องไม่คลุกคลี ) วิริยารัมภกถา ( เรื่องมีความเพียร ) สีลกถา ( เรื่องศีล ) สมาธิกถา ( เรื่องสมาธิ ) ปัญญากถา ( เรื่องปัญญา ) วิมุตติกถา ( เรื่องวิมุตติ ) วิมุตติญาณทัสสนกถา ( เรื่องวิมุตติญาณทัสสนะ )

       เมฆิยะ!  นี้เป็นธรรมข้อที่ 3 เป็นไปเพื่อความสุกรอบของเจโตวิมุตติที่ยังไม่สุกรอบ

       4.เมฆิยะ !  ข้ออื่นยังมีอีก คือภิกษุเป็นผู้มีความเพียรอันปรารภแล้ว เพื่อละอกุศลธรรมทั้งหลาย เพื่อยังกุศลธรรมทั้งหลายให้ถึงพร้อม เป็นผู้มีกำลัง มีความบากบั่นมั่นคง ไม่ทอดทิ้งธุระในกุศลธรรมทั้งหลาย

       เมฆิยะ!  นี้เป็นธรรมข้อที่ 4 เป็นไปเพื่อความสุกรอบของเจโตวิมุตติที่ยังไม่สุกรอบ

       5.เมฆิยะ !  ข้ออื่นยังมีอีก คือภิกษุเป็นผู้มีปัญญา ประกอบด้วยปัญญา เป็นเครื่องถึงธรรมสัจจะแห่งการตั้งขึ้นและการตั้งอยู่ไม่ได้ อันเป็นอริยะ เป็นเครื่องชำแรกกิเลส ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ

       เมฆิยะ!  นี้เป็นธรรมข้อที่ 5 เป็นไปเพื่อความสุกรอบแห่งเจโตวิมุตติที่ยังไม่สุกรอบ 


       เมฆิยะ!  เมื่อภิกษุเป็นผู้มีมิตรดี สหายดี เพื่อนดี ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เธอพึงหวังได้ คือจักเป็นผู้มีศีล ฯลฯ จักได้โดยง่ายซึ่งธรรมกถา ฯลฯ จักเป็นผู้ปรารภความเพียร ฯลฯ จักเป็นผู้มีปัญญา ฯลฯ

       เมฆิยะ!  ภิกษุนั้น ตั้งอยู่ในธรรม 5 ประการเหล่านี้แล้ว พึงเจริญธรรม 4 ประการให้ยิ่งขึ้นไป คือ

       ( 1 ) เจริญ อสุภะ เพื่อละราคะ

       ( 2 ) เจริญ เมตตา เพื่อละพยาบาท

       ( 3 ) เจริญ อานาปานสติ เพื่อตัดเสียซึ่งวิตก

       ( 4 ) เจริญ อนิจจสัญญา เพื่อถอนอัส๎มิมานะ กล่าวคือ เมื่อเจริญอนิจจสัญญา อนัตตสัญญาย่อมมั่นคง  ผู้มีอนัตตสัญญา ย่อมถึงซึ่งการถอนอัส๎มิมานะ คือนิพพานในทิฏฐธรรมนั่นเทียว 

- END -