มารทูลให้นิพพาน

 

พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง มารทูลให้นิพพาน 

       อานนท์!  ครั้งหนึ่งเมื่อเราอยู่ที่ตำบลอุรุเวลา ใกล้ฝั่งแม่น้ำ เนรัญชรา , ที่ต้นไทรเป็นที่พักร้อนของเด็กเลี้ยงแพะ เมื่อได้ตรัสรู้ใหม่ๆ , มารผู้มีบาปได้เข้ามาหาเราถึงที่นั้น ยืนอยู่ในที่ควรแล้วกล่าวกะเราว่า

       “ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าจงปรินิพพานเถิด ขอพระสุคตจงปรินิพพานเถิด , บัดนี้เป็นเวลาสมควรปรินิพพานของพระผู้มีพระภาคแล้ว”

       เราได้กล่าวกะมารนั้นว่า “ท่านผู้มีบาป !  เราจักไม่ปรินิพพานก่อน , ตลอดกาลที่ ภิกษุ … ภิกษุณี … อุบาสก … อุบาสิกา ผู้เป็นสาวก ( และสาวิกา ) ของเรา ยังไม่เป็นผู้ฉลาด ยังไม่ได้รับคำแนะนำยังไม่แกล้วกล้า ยังไม่เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมควรแก่ธรรม ปฏิบัติถูกต้อง ปฏิบัติตามธรรม , ยังต้องเรียนความรู้ของอาจารย์ตนต่อไปก่อน จึงจักบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้น ซึ่งพระสัทธรรม จนข่มขี่ปรัปวาทที่เกิดขึ้น ให้ราบเรียบโดยธรรม แล้วแสดงธรรมประกอบด้วยความน่าอัศจรรย์ได้

* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง ตถาคต  /  หัวข้อใหญ่ : ทรงเผยแผ่พระศาสนา  /  หัวข้อย่อย : มารทูลให้นิพพาน  /  หัวข้อเลขที่ : 73  /  -บาลี มหา. ที. 10/131/102.  /  หน้าที่ : 206 

- END -