คำตรัสจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า
เรื่อง เสนาสนะขันธกะ : ทรงอนุญาตให้สมมติภิกษุเป็นผู้แจกผ้าเป็นต้น
เรื่อง เสนาสนะขันธกะ : ทรงอนุญาตให้สมมติภิกษุเป็นผู้แจกผ้าเป็นต้น
ทรงอนุญาตให้สมมติภิกษุเป็นผู้แจกผ้าเป็นต้น
( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 334 )
สมัยนั้น สงฆ์ไม่มีภิกษุผู้แจกผ้า … ไม่มีภิกษุผู้แจกบาตร … ไม่มีภิกษุผู้ใช้คนวัด … ไม่มีภิกษุใช้สามเณร สามเณรทั้งหลายอันภิกษุไม่ใช้ ย่อมไม่ทำการงาน … รับสั่งว่า
536. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้สมมติภิกษุที่ประกอบด้วยองค์ 5 เป็นผู้ใช้สามเณร คือ
1. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความชอบพอ
2. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความเกลียดชัง
3. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความงมงาย
4. ไม่ถึงความลำเอียงเพราะความกลัว
5. รู้จักการงานที่ใช้แล้วและยังมิได้ใช้
วิธีสมมติ
( เนื้อหาข้างล่างนี้ มีเลขอ้างอิง ( บรรพ ) ในพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง เป็นเลขที่ : 335 )
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แล สงฆ์พึงสมมติอย่างนี้
พึงขอร้องภิกษุก่อน
ครั้นแล้วภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วย ญัตติทุติยกรรมวาจา ///// ว่าดังนี้
* * * กรรมวาจาสมมติ
ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า
ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ถึงที่แล้วสงฆ์พึงสมมติภิกษุมีชื่อนี้เป็นผู้ใช้สามเณร
นี้เป็นญัตติ
ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า
สงฆ์สมมติภิกษุมีชื่อนี้เป็นผู้ใช้สามเณร
การสมมติภิกษุมีชื่อนี้เป็นผู้ใช้สามเณร ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงเป็นผู้นิ่ง
ไม่ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงพูด
ภิกษุมีชื่อนี้ สงฆ์สมมติเป็นผู้ใช้สามเณรแล้ว ชอบแก่สงฆ์ เหตุนั้นจึงนิ่ง
ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้
( ในกรณีของภิกษุผู้ภิกษุผู้แจกผ้า , ภิกษุผู้แจกบาตร และภิกษุผู้ใช้คนวัด นักวินัยธร ///// พึงเทียบเคียงจากภิกษุผู้ใช้สามเณร )
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เสนาสนะขันธกะ จบ
* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) นำมาจากพระไตรปิฎก / หัวข้อใหญ่สุด : อาจารโคจรสมฺปนฺนา / หัวข้อย่อยรองลงมา : คัมภีร์ จุลวรรค ภาค 2 ( วินัยปิฎก เล่มที่ 7 ) / หัวข้อย่อยรองลงมา : ขันธ์ที่ 2 : เสนาสนะขันธกะ / หัวข้อย่อยรองลงมา : เสนาสนะขันธกะ : ทรงอนุญาตให้สมมติภิกษุเป็นผู้แจกผ้าเป็นต้น
* * * อีกช่องทางหนึ่ง คือ สามารถอ่านได้ใน หนังสือ พุทธวจน เรื่อง อริยวินัย / หน้าที่ : 886 , 887
- จบ -
