สามเณร

 

สามเณร

       สามเณร และ สามเณรี แปลว่า เหล่ากอของสมณะ , หน่อเนื้อของสมณะ หมายถึงนักบวชชายในพระพุทธศาสนาที่มีอายุน้อย ยังมิได้รับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ถ้าเป็นนักบวชหญิงอายุน้อยเรียกว่า สามเณรี 

       คำว่า สามเณร สามเณรี เป็นศัพท์เฉพาะในพระพุทธศาสนา เป็นศัพท์บัญญัติที่ใช้เรียกนักบวชในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ ไม่สาธารณะทั่วไป 

       ผู้ที่จะบวชเป็นสามเณรสามเณรีได้นั้นทางพระวินัยกำหนดอายุอย่างต่ำไว้ประมาณ 7 ขวบซึ่งพอช่วยเหลือตัวเองได้ พระวินัยระบุว่าพอจะไล่กาไล่ไก่ได้ ส่วนสูงไม่มีกำหนดไว้ ผู้มีอายุไม่เกิน 20 ปีจะบวชเป็นสามเณรตลอดไป ไม่บวชเป็นภิกษุก็ได้ 


ศีลของสามเณร 

       พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท 10 ของสามเณรคือ 

       1. เว้นจากการไม่ฆ่าสัตว์ 

       2. เว้นจากลักทรัพย์ 

       3. เว้นจากประพฤติล่วงพรหมจรรย์  

       4. เว้นจากพูดเท็จ 

       5. เว้นจากดื่มสุราเมรัย 

       6. เว้นจากบริโภคอาหารในเวลาวิกาล ( เที่ยงไปแล้ว ) 

       7. เว้นจากฟ้อนรำขับร้องประโคมและการดูมหรสพ 

       8. เว้นจากทัดทรงตกแต่งประดับประดาร่างกายด้วยดอกไม้ของ เครื่องทา เครื่องย้อมผัดผิว 

       9. เว้นจากที่นั้งที่นอนอันสูงใหญ่ ( คือเว้นจากนั้งนอนเหนือเตียงตั่งมีเท้าสูงเกินประมาณและที่นั่งที่นอนอันใหญ่มีภายในใส่นุ่นและสำลี ) 

       10. เว้นจาการรับเงินทอง



การให้สามเณรสึก 

       สามเณรของพระอุปนนทะ ศากยบุตร ประทุษร้าย ( ข่มขืน ) นางภิกษุณี ภิกษุทั้งหลายติเตียน พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงอนุญาตให้นาสนะ ( ไล่สึก ) สามเณรผู้ประกอบด้วยองค์ 10 คือ 

       1. ฆ่าสัตว์ 

       2. ลักทรัพย์ 

       3. เสพเมถุน 

       4. พูดปด 

       5. ดื่มสุราเมรัย 

       6. ติเตียน พระพุทธ 

       7. ติเตียน พระธรรม 

       8. ติเตียน พระสงฆ์ 

       9. มีความเห็นผิด 

       10. ประทุษร้าย ( ข่มขืน ) นางภิกษุณี  

- จบ -