พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า
เรื่อง ทรงให้มีตนและธรรมเป็นที่พึ่ง
เรื่อง ทรงให้มีตนและธรรมเป็นที่พึ่ง
อานนท์ ! เราได้กล่าวเตือนไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือว่า
“ความเป็นต่างๆ ความพลัดพราก ความเป็นอย่างอื่น จากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ย่อมมี”
อานนท์ ! ข้อนั้น จักได้มาแต่ไหนเล่า ?
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว เป็นแล้ว อันปัจจัยปรุงแล้ว มีความชำรุดไปเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นอย่าชำรุดไปเลย ดังนี้
ข้อนั้น ย่อมเป็นฐานะที่มีไม่ได้
อานนท์ ! เพราะฉะนั้น ในเรื่องนี้
พวกเธอทั้งหลายจงมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
จงมีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะ
อานนท์ ! ภิกษุ
มีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะนั้น เป็นอย่างไรเล่า ?
อานนท์ ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้
พิจารณาเห็นกายในกายเนืองๆ อยู่
พิจารณาเห็น เวทนาในเวทนาทั้งหลาย เนืองๆ อยู่
พิจารณาเห็น จิตในจิต เนืองๆ อยู่
พิจารณาเห็น ธรรมในธรรมทั้งหลาย เนืองๆ อยู่
มีความเพียรเผากิเลส
มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม
มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
อานนท์ ! ภิกษุ อย่างนี้แล
ชื่อว่ามีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่
อานนท์ ! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี
ใครก็ตาม จักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ
อานนท์ ! ภิกษุพวกใด เป็นผู้ใคร่ในสิกขา ภิกษุพวกนั้น จักเป็นผู้อยู่ในสถานะอันเลิศที่สุด แล
* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง ตถาคต / หัวข้อใหญ่ : การปรินิพพาน / หัวข้อย่อย : ทรงให้มีตนและธรรมเป็นที่พึ่ง / หัวข้อเลขที่ : 117 / -บาลี มหาวาร. สํ. 19/216/737-740. / หน้าที่ : 289 , 290
* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง ปฐมธรรม / หัวข้อใหญ่ : การปรินิพพานของตถาคต / หัวข้อย่อย : ผู้มีธรรมเป็นที่พึ่ง / หัวข้อเลขที่ : 94 / -บาลี มหาวาร. สํ. 19/216/736. / หน้าที่ : 261 , 262
- END -
