ทรงคิดหาที่พึ่งสำหรับพระองค์เอง

 

พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง ทรงคิดหาที่พึ่งสำหรับพระองค์เอง 

      ภิกษุทั้งหลาย!  เมื่อเราอยู่ที่ตำบลอุรุเวลา ใกล้ฝั่งแม่น้ำ เนรัญชรา , ที่ต้นไทรเป็นที่พักร้อนของเด็กเลี้ยงแพะ คราวเมื่อตรัสรู้ใหม่ๆ , ภิกษุทั้งหลาย! เมื่อเราเร้นอยู่ ณ ที่สงัด เกิดปริวิตกขึ้นในใจว่า “ผู้อยู่ไม่มีที่เคารพ ไม่มีที่พึ่งพำนักย่อมเป็นทุกข์ , เราจะพึงสักการะเคารพสมณะหรือพราหมณ์คนไหนหนอแล้วแลอยู่?”

       ภิกษุทั้งหลาย!  ความรู้สึกอันนี้ได้เกิดแก่เราว่า “เรามองไม่เห็น สมณพราหมณ์อื่นที่ไหนในโลกนี้และเทวโลก มารโลก พรหมโลก และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ , เทวดาพร้อมทั้งมนุษย์ ซึ่งสมบูรณ์ด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา ด้วยวิมุตติ ยิ่งกว่าเรา ซึ่งเราควรสักการะเคารพ แล้วเข้าไปอาศัยอยู่”

       ภิกษุทั้งหลาย!  ความคิดอันนี้ได้เกิดขึ้นแก่เราว่า “ถ้าไฉน ธรรมอันใดที่เราได้ตรัสรู้แล้ว เราพึงสักการะเคารพธรรมนั้น เข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่เถิด”  สหัมบดีพรหม รู้ความคิดในใจของเรา อันตรธานจากพรหมโลก มาปรากฏอยู่เฉพาะหน้าเรา ในชั่วเวลาที่คนแข็งแรง เหยียดแขนออก แล้วคู้เข้า เท่านั้น

       ภิกษุทั้งหลาย!  สหัมบดีพรหม ทำผ้าห่มเฉวียงบ่าข้างหนึ่ง จดเข่าข้างขวาที่พื้นดิน น้อมอัญชลีเข้ามาหาเราแล้วกล่าวกะเราว่า “อย่างนั้นแหละ พระผู้มีพระภาค ! อย่างนั้นแหละ พระสุคต! ข้าแต่พระองค์! แม้พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ล่วงไปแล้วในอดีต ก็ได้สักการะเคารพธรรมนั่นเอง เข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่ , แม้ที่จักมาตรัสรู้ข้างหน้า ก็จักสักการะเคารพธรรมนั่นเอง จักเข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่  ข้าแต่พระองค์! แม้พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าในบัดนี้ ก็ขอจงสักการะเคารพธรรมนั่นแหละ เข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่เถิด”  สหัมบดีพรหม ได้กล่าวคำนี้แล้ว ; ได้กล่าวคำอื่นอีก ( ซึ่งผูกเป็นกาพย์ ) ว่า

       “พระสัมพุทธเจ้าเหล่าใดในอดีตด้วย พระสัมพุทธเจ้าเหล่าใดในอนาคตด้วย และพระสัมพุทธเจ้าผู้ทำความโศกแห่งสัตวโลกเป็นอันมากให้ฉิบหายไปด้วย , พระสัมพุทธเจ้าทั้งหมดนั้น ล้วนแล้วแต่เคารพพระสัทธรรมแล้วแลอยู่แล้ว , อยู่อยู่, และจักอยู่ ; ข้อนี้เป็นธรรมดาแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย , เพราะเหตุนั้นแล คนผู้รักตน หวังอยู่ต่อคุณอันใหญ่ ระลึกถึงซึ่งพระพุทธศาสนาอยู่ จงเคารพพระสัทธรรมเถิด” ดังนี้

       ภิกษุทั้งหลาย!  สหัมบดีพรหมได้กล่าวคำนี้แล้ว , อภิวาทเราแล้ว กระทำประทักษิณหายไปในที่นั้น

       ภิกษุทั้งหลาย!  เราเข้าใจในการเชื้อเชิญของพรหม และการกระทำที่สมควรแก่ตน : เราได้ตรัสรู้ธรรมใด ก็สักการะเคารพธรรมนั้น เข้าไปอาศัยธรรมนั้น อยู่แล้ว

       ภิกษุทั้งหลาย!  อนึ่ง ในกาลใดแล หมู่สงฆ์ประกอบพร้อมด้วยคุณอันใหญ่ , ในกาลนั้น เรามีความเคารพแม้ในสงฆ์ , ดังนี้

* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง ตถาคต  /  หัวข้อใหญ่ : เริ่มแต่ออกบรรพชาแล้วเที่ยวเสาะแสวงหาความรู้ ทรมานพระองค์ จนได้ตรัสรู้  /  หัวข้อย่อย : ทรงคิดหาที่พึ่งสำหรับพระองค์เอง  /  หัวข้อเลขที่ : 68  /  -บาลี จตุกฺก. อํ. 21/25/21.  /  หน้าที่ : 192 , 193 , 194 

- END -