ดับตัณหา คือ ปลงภาระหนักลงได้

 

พุทธวจน - คําสอนจากพระโอษฐ์ พระพุทธเจ้า

เรื่อง ดับตัณหา คือ ปลงภาระหนักลงได้

       ภิกษุทั้งหลาย!  การปลงภาระหนักลงเสียได้ เป็นอย่างไรเล่า ?

       ภิกษุทั้งหลาย!  เพราะความจางคลายดับไปโดยไม่เหลือแห่งตัณหานั้นนั่นเทียว ความละไปของตัณหานั้น ความสลัดคืนของตัณหานั้น ความหลุดออกไปของตัณหานั้น และความไม่มีที่อาศัยอีกต่อไปของตัณหานั้น อันใด

       ภิกษุทั้งหลาย!  อันนี้เราเรียกว่า การปลงภาระหนักลงเสียได้ ดังนี้ 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  

( คาถาผนวกท้ายพระสูตร ) 

       ขันธ์ทั้งห้าเป็นของหนัก

       บุคคลนั่นแหละ เป็นผู้แบกของหนักพาไป

       การแบกถือของหนัก เป็นความทุกข์ในโลก

       การปลงภาระหนักเสียได้ เป็นความสุข

       พระอริยเจ้าปลงภาระหนักลงเสียแล้ว

       ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอื่นขึ้นมาอีก

       ก็เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้กระทั่งราก ( อวิชชา )

       เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนา ดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ ดังนี้  

* * * ( ข้างบนนี้-ทั้งหมด ) คัดมาจากหนังสือ พุทธวจน เรื่อง ภพภูมิ  /  หัวข้อใหญ่ : นิพพาน  /  หัวข้อย่อย : ดับตัณหา คือ ปลงภาระหนักลงได้  /  หัวข้อเลขที่ : 131  /  -บาลี ขนฺธ. สํ. 17/32/52-53.  /  หน้าที่ : 463 , 464 

- END -